Czeska dziennikarka Saša Ulhovà opuszcza swoją rodzinę, aby pracować w Europie Zachodniej. W Niemczech wykonuje ciężką pracę fizyczną na farmie wraz z innymi kobietami, z których większość pochodzi z Polski. W Irlandii pracuje jako pokojówka w kompleksie hotelowym, który zatrudnia głównie słowackie kobiety. Wszystkie są słabo opłacane i poświęcają się dla celu, którego często nie osiągają: powrotu do domu z wystarczającymi oszczędnościami. W Marsylii Ulhovà jest zatrudniona jako ambulatoryjna opiekunka osób starszych. Tutaj doświadcza sytuacji zależności, samotności i cierpienia. Podziela codzienne życie wielu kobiet z Europy Centralnej, które poświęcają się i których praca przynosi korzyści społeczeństwom w Europie Zachodniej. Kobiety te często nie mają praw pracowniczych, są bezwstydnie wykorzystywane i opłacane poniżej średniej. Ulhovà pokazuje życie w nędzy, krytykuje różnice między warunkami pracy na Zachodzie i Wschodzie i pyta: jaką cenę Europa musi ostatecznie zapłacić za wyzysk własnych obywateli? Jak wygląda życie pracowników migrujących, którzy muszą opuścić swoje dzieci, małżonków i rodziców? I dlaczego uprzywilejowana Europa Zachodnia patrzy w drugą stronę, podczas gdy wyzyskuje innych obywateli UE, a tym samym lekceważy europejskie prawo pracy?